زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

دشنام (قرآن)





از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «دشنام» است.


۱ - معنی دشنام



دشنام، فحش دادن، نام كسى را به زشتى بردن، عيب كسى را برشمردن، ناسزا گفتن است.
[۱] لغت‌نامه، ج ۷، ص ۹۵۹۸، «دشنام».
گرچه دشنام در تعريف عام، شامل گفتن عيب ديگران نيز مى‌شود، ليكن عيبجويى، مدخل مستقل است.
[۲] به مقاله عیب‌جویی (قرآن) رجوع شود.

در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى‌ «سبّ»، «راعنا»، «تهجرون» و «عُتلّ» استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



آثار دشنام (قرآن)، احکام دشنام (قرآن)، پاسخ دشنام (قرآن)، توبه از دشنام (قرآن)، تهدید به دشنام (قرآن)، دشنام به بت‌ها (قرآن)، دشنام به بندگان خدا (قرآن)، دشنام به خدا (قرآن)، دشنام به قرآن (قرآن)، دشنام به محمد (قرآن)، دشنام به مشرکان (قرآن)، دشنام به مؤمنان (قرآن)، دشنام در حج (قرآن)، دشنام‌دهندگان (قرآن)، عوامل دشنام (قرآن)، کیفر دشنام (قرآن)، نهی از دشنام (قرآن).

۳ - پانویس


 
۱. لغت‌نامه، ج ۷، ص ۹۵۹۸، «دشنام».
۲. به مقاله عیب‌جویی (قرآن) رجوع شود.


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۳، ص۴۷۷، برگرفته از مقاله «دشنام».    


رده‌های این صفحه : دشنام | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.